„Otwartość Uzdrawia Relacje”
Przykazanie Nowe daje wam, abyście się wzajemnie miłowali!
Podobno z rodziną, to najlepiej na zdjęciu… Dla mnie i zapewne dla Ciebie jednak to rodzina jest miejscem, do którego zawsze możesz wrócić, gdzie ktoś jest i czeka na Ciebie. Czy doceniasz, że masz rodzinę? Jakby było, gdybyś została sama, sam na świecie, jak palec? Tak wiele osób jedzie w świat, by zapewnić lepszy byt, ale często tracą więzi z najbliższymi. Inni są, ale jakby ich nie było, zamknięci w pracy albo we własnych sprawach… Pieniądze, to nie wszystko, choć są potrzebne. Życie jest po to, by żyć, kochać, być szczęśliwym wśród bliskich, mieć komu otworzyć serce, razem spędzać czas. Tam jest Dom, gdzie Cię kochają! Naszym powołaniem jest najpierw BYĆ: Mężem, Żoną, Bratem Siostrą… Rodziną! Nie strać ich!
Zagonieni w codziennych sprawach, stajemy się coraz bardziej nieufni wobec siebie, konkurujący ze sobą, zazdroszczący sobie. To wszystko niszczy relacje rodzinne i sąsiedzkie. Problemy te nasiliły się jeszcze z powodu pandemii. Stąd bierze się również trudność w zrozumieniu prawdy, że wszyscy jesteśmy powołani do duszpasterstwa oraz tego, że jesteśmy odpowiedzialni za zbawienie naszych biskich, którzy żyją wokół nas.
Jak spędzasz czas ze swoimi najbliższymi? Możesz z nimi o wszystkim rozmawiać? Jak się czujesz w swoim domu z rodziną?
Jezus mówi: Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie.
W roku duszpasterskim, który rozpoczynamy, Chrystus prosi abyśmy otworzyli się na współpracę z Nim. On pragnie, aby pomóc ludziom w odkrywaniu Boga, Który uzdrawia, daje moc i radość? Co mogę i co chciałbym zrobić, aby pomóc Jezusowi, moim bliskim i całej parafii, abyśmy coraz bardziej byli zjednoczeni z Bogiem a w Bogu ze sobą?
Gest w domu: Proponujemy Tobie i twoim bliskim wykonanie pewnego zadania, które pomoże przełamać opór, lęk, bariery a otworzyć się na siebie wzajemnie. Mianowicie: umówcie się na spotkanie rodzinne, może przed niedzielą. Istotą nie jest dzień spotkania, ale samo spotkanie. Przygotuj miejsce: stół, krzyżyk, świece, Pismo Święte, dobrze by było, gdyby rodzina zasiadła wokół stołu, w kręgu.
Rozpoczynamy stojąc znakiem Krzyża Świętego. Można zaśpiewać pieśń: np. Pod Twą obronę Ojcze na Niebie…, odmówmy modlitwę „Ojcze Nasz”. Siadamy, a Ojciec rodziny (lub inna osoba) czyta fragmenty Pisma Świętego i z Nauczania Kościoła: J 13,34-35 „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.
Z nauczania Kościoła EG (Evangelii Gaudium Papieża Franciszka): „Niezmordowanie będę powtarzał słowa Benedykta XVI, wprowadzające nas w serce Ewangelii: «U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie» (EG 7)
„Jedynie dzięki temu spotkaniu – lub ponownemu spotkaniu – z miłością Bożą, które przemienia się w pełną szczęścia przyjaźń, jesteśmy oswobodzeni z wyobcowanego sumienia i skoncentrowania się na sobie. Stajemy się w pełni ludzcy, gdy przekraczamy nasze ludzkie ograniczenia, gdy pozwalamy Bogu poprowadzić się poza nas samych, aby dotrzeć do naszej prawdziwej istoty. W tym tkwi źródło działalności ewangelizacyjnej. Jeśli bowiem ktoś przyjął tę miłość przywracającą mu sens życia, czyż może powstrzymać pragnienie przekazania jej innym?” (EG 8)
Robimy chwilę przerwy na refleksję, by się zastanowić w jaki sposób te przeczytane fragmenty do nas przemówiły.
Dzielimy się wspólnie naszymi przemyśleniami, odpowiadając na pytanie: „Dlaczego człowiek wierzący powinien się otwierać na ludzi żyjących wokół siebie i na wezwania jakie kieruje Pan Bóg poprzez działania duszpasterskie w parafii?”
Po dzieleniu się warto zrobić postanowienie: „jak włączę się w działania duszpasterskie w parafii?”. Może to być proste i krótkie zadanie, ale systematyczne. Np. przechodząc obok Krzyża, wzbudzić intencję i pomodlić się za rodzinę i parafię: „Jezu, ufam Tobie!”
Na zakończenie spotkania pomodlimy się Koronką do Miłosierdzia Bożego, abyśmy mogli wytrwać w naszych postanowieniach i aby nasza rodzina i parafia stawała się taką, jakiej chce Chrystus i aby On czuł się z nami dobrze.
Zdarzyć się może, że nie wszyscy domownicy zgodzą się wziąć udział. Wtedy spotykamy się z tymi, którzy chcą. Czynimy to wszystko, co jest zaproponowane w geście. Jeżeli któreś z rodziców lub oboje są sami, gdyż dzieci wyjechały, można je zaprosić do modlitwy przez telefon.
Gest podczas Liturgii niedzielnej: Po Komunii Świętej przedstawimy animatorów grup i wspólnot; polecimy ich i ich posługi we wspólnej modlitwie. Przed błogosławieństwem odmówimy modlitwę z wyciągniętymi rękami przez wszystkich uczestników liturgii nad współpracownikami duszpasterskimi, która jednocześnie będzie posłaniem ich na następny rok służby.
Zapraszamy!
Animatorzy programu odnowy i ewangelizacji parafii w duchu II Soboru Watykańskiego