Zapraszamy do przeczytania IX Listu do Parafian i wzięcia udziału w kolejnym tzw. Wydarzeniu.
Naszym celem jest tworzenie relacji między ludźmi w parafii, byśmy coraz bardziej czuli się Wspólnotą Chrystusa i jako Wspólnota poddawali się ewangelizacji i ewangelizowali i innych.
Uwolnienie uzdrawia!
Czy jesteś wolny?
Opowiada Sławek: W moim domu wszyscy pili, oprócz mamy. Tata pracował w browarze, przynosił piwo i mnie częstował. Gdy miałem 17 lat byłem już uzależniony. Lata leciały, życie płynęło, a ja piłem. Ożeniłem się, urodziły się dzieci, a ja piłem coraz więcej. Od dziecka byłem wierzący, byłem ministrantem, ale z czasem moim kościołem stał się sklep. Kłamałem, oszukiwałem, aby tylko się napić. Żona miała dość, chciała odejść, ale jakoś trwała z pijakiem. Szukałem pomocy, jeździłem na msze o uzdrowienie i uwolnienie do Tomaszowa do MB Szkaplerznej. Tam poznałem ks. Derdziuka i to On pokierował mnie na rekolekcje trzeźwościowe Krucjaty Wyzwolenia Człowieka do Przemyśla. Miałem dość chlania – pojechałem! Tam obiecałem Panu Bogu abstynencję, jednocześnie prosząc Go o pomoc. Od tego momentu minęło już 13 lat. Każdego dnia odmawiam różaniec, trwam w trzeźwości, cieszę się wolnością i dziękuję Bogu, że mnie wyrwał z tego nałogu. CHWAŁA PANU!
Czy na pewno jesteś wolny, wolna?
Lęk, gniew, kłamstwo, obmowa, ocenianie, zazdrość, egoizm, pycha, chciwość, obżarstwo, pornografia, antykoncepcja, pijaństwo, nikotynizm, lenistwo, zakupoholizm, uzależnienie od Internetu, mediów, hazard, narzekanie, ciągłe niezadowolenie, pracoholizm, obojętność, przemoc, agresja, związki partnerskie…
Katalog uzależnień i zniewoleń nie jest tu ukończony. Bóg jednak pomaga tym, którzy potrafią stanąć w prawdzie…
Zapraszamy Cię do udziału w przygodzie zdobywania wolności… Nie ma co ukrywać, czeka nas zmaganie, siłowanie się, walka z przeciwnikiem, którym … jesteśmy my sami. Jesteś gotowy, gotowa?
Przed nami dwa zadania – dwa gesty do wykonania:
1) w Kościele: Podczas Mszy Świętej wszyscy obecni po kazaniu wstaną i rozerwą kartki, na których są napisane różne zniewolenia. Kartki otrzymamy przed wejściem na Eucharystię.
2) w domu (najlepiej w niedzielę): Spotkamy się, jeśli to możliwe całą rodziną, na modlitwie i słuchaniu Słowa Bożego.
Rozpoczynamy znakiem Krzyża Świętego i modlitwą Ojcze Nasz. Czytamy przewidziane na to spotkanie teksty i po krótkiej refleksji, odpowiedzmy na pytania:
- co nas zniewala i zamyka na siebie?
- Jak te zniewolenia wpływają na nasze życie rodzinne, społeczne, parafialne?
- Co możemy zrobić, by uwolnić siebie i innych od tego, co nas zniewala i jak poprawić nasze relacje?
Na zakończenie pomódlmy się dowolną modlitwą, prosząc Pana Boga o doświadczenie wolności, zrozumienia w rodzinie oraz poczucie bezpieczeństwa i akceptacji siebie nawzajem.
Możemy się uściskać, przygarniając się wzajemnie.
Spotkanie kończy błogosławieństwo rodziny przez ojca lub matkę.
Teksty na spotkanie domowe:
W Ewangelii św. Jana w 8 rozdziale, wiersze od 31 do 36 czytamy (J 8,31-36):
8 31Wtedy powiedział Jezus do Żydów, którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami 32 i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». 33 Odpowiedzieli Mu: «Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakżeż Ty możesz mówić: „Wolni będziecie?”» 34 Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. 35 A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze. 36 Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni.
Także św. Paweł w Liście do Rzymian w rozdziale15, wiersze od 1 do 7 naucza i nas (Rz 15,1-7)
15 1 A my, którzy jesteśmy mocni [w wierze], powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas dogodne. 2 Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne – dla jego dobra, dla zbudowania. 3 Przecież i Chrystus nie szukał tego, co było dogodne dla Niego, ale jak napisano: Urągania tych, którzy Tobie urągają, spadły na Mnie. 4 To zaś, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało i dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. 5 A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie 6 i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.
7 Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was – ku chwale Boga.