Nowy Obraz Parafii (program odnowy i ewangelizacji parafii)
Spotkajmy się najpierw w Rodzinie!
2 List do Parafian
Rozmawiamy o pracy, o pieniądzach, o pogodzie. Rozmawiamy o innych ludziach, ale trudno rozmawiać o nas samych, o problemach osobistych, jak się kto czuje… Niektórzy mówią o Bogu, ale to nieraz jest niechętnie przyjmowane, bo na temat przykazań i moralności mamy różne poglądy.
Brakuje nam szczerych i otwartych rozmów w domu, ale i we wspólnocie Kościoła. Przychodzimy na Mszę, stoimy, słuchamy, podoba się nam lub nie. Tylko czasami, gdy ksiądz powie coś, co nam się nie podoba, to skomentujemy.
Jest w nas dużo krytyki i nawet nasi bliscy boja się odkrywać swoje słabości, z lęku, że nie będą akceptowani. Czasem mówimy dużo, chcąc narzucić swoje zdanie. Nie mamy czasu na wysłuchanie innych ludzi, ale i inni nie maja czasu i dla nas. Jak trudno uśmiechnąć się i pozdrowić. Powoli coraz bardziej zaczynamy czuć się samotnie i nie umiemy pokazać swojego serca. Zaczynamy myśleć, że wszyscy są wścibscy, nieufni i źli… To może doprowadzić nawet do depresji.
Boimy się, co ludzie powiedzą o nas. Boimy się wyszydzenia, oceny i wyśmiania.
Czy nie potrzebujesz zrozumienia i akceptacji? Życzliwego zainteresowania? Jakby to było, gdy jest Ci trudno, a ktoś to zauważył, wysłuchał, nie oceniał, pozwolił być sobą, okazał troskę, podał ci rękę?
A czego od nas chce Bóg? Na początku obcy mówili o chrześcijanach: „patrzcie, jak oni się miłują”. Zgodnie z przekazem św. Łukasza w Dziejach Apostolskich, wzorem pierwszej wspólnoty w Jerozolimie, była wspólnota jednego ducha i jednego serca. Paweł Apostoł także pisze o wspólnocie Kościoła jako o jednym Ciele Chrystusa, o wspólnym budowaniu się, o tym by jedni drugich wspierali. Dzisiaj w dobie pandemii, gdy nie możemy spotkać się wszyscy w kościele, prawdziwy Kościół to rodzina, wspólnota rodzinna, Kościół Domowy.
Jesteśmy uczniami Chrystusa wezwani do życia zgodnego ze świadectwem naszej wiary.
Pamiętasz gest w kościele? Uśmiechnąłeś się do innych, jak zareagowali? Widziałeś, jak się zaczęli uśmiechać, jaka powstała miła atmosfera?
W uroczystość Chrystusa Króla 22 listopada 2020 r. zapraszamy Cię Drogi Bracie i Droga Siostro, do przeżycia w naszej parafialnej wspólnocie kolejnego wydarzenia, które wskaże nam wartość i potrzebę budowania wzajemnych relacji na fundamencie wiary i miłości Bożej. W tym celu zrobimy dwa gesty: domowy (w domu do realizacji w gronie najbliższych osób w rodzinie) i liturgiczny (w kościele, we wspólnocie parafialnej).
Gest w domu: Podczas wspólnego posiłku (obiad, kolacja) powiedzmy sobie nawzajem, co nam się w naszej rodzinie podoba, a co chcielibyśmy, aby się zmieniło. Tu jednak uwaga: trzeba pozwolić wypowiedzieć się każdemu i … nie komentować wypowiedzi innych, nawet jeśli bardzo się nam nie podobają, a wypowiedzieć tylko to, co ty czujesz.
Na zakończenie dzielenia pomódlmy się w intencji naszej rodziny, o wzajemne zrozumienie i bliskość, wspólnie odmawiając „Ojcze Nasz i Chwała Ojcu…”.
Osoby samotne niech pomyślą o trzech bliskich sobie osobach, czego im najbardziej potrzeba i pomodlą się w ich intencji. Można do nich zatelefonować, porozmawiać i zapytać o intencje w jakich chcieliby, aby się pomodlić.
Gest w kościele: Podczas Mszy Świętej po kazaniu wstaniemy, zwrócimy się do siebie i pozdrowimy słowami: „cieszę się, że jesteś!” Będzie nas mało podczas Liturgii w kościele, ale można ten gest wykonać w domu, podczas wspólnego uczestnictwa we Mszy Świętej przed telewizorem albo radiem.
* * *
Drodzy bracia i siostry w związku z zaistniałą sytuacją i ograniczeniami pandemicznymi Grupa Odnowy i Animacji wraz z ks. Proboszczem, prosi abyście udostępnili list nawiązujący do drugiego wydarzenia w naszej parafii, osobom ze swojego otoczenia.
Pomocne teksty Pisma Świętego do rozważenia:
Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18,19-20)
A my, którzy jesteśmy mocni [w wierze], powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas dogodne. Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne – dla jego dobra, dla zbudowania. (Rz 15,1-2)
A tego, który jest słaby w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy. (Rz 14,1)
Z pozdrowieniami:
Duszpasterze wraz z Zespołem Animacji